حاج محمدرضا قصری(مؤسس دعای ندبه سیار دزفول)

حاج محمدرضا قصری

(مؤسس دعای ندبه سیار دزفول)

(به مناسبت چهلمین روز درگذشت مرد اخلاص و عمل)

حاج رضا ، الگویی برای مسئولین هیأت جوان انقلابی

به بهانه فقدان قدیمی ترین مسئول هیئت

وقتی نام حاج رضا قصری را به زبان می آوری همه خوبی ها و فضایل اخلاقی یک انسان همزمان در ذهنت مرور می شود. نام حاج رضا قصری با  دعای ندبه سیار دزفول، با ایستگاه های صلواتی در دوران جنگ و با نماز جمعه های پرشکوه مرحوم آیت الله قاضی ممزوج است.

قدیمی ترین برنامه هیئتی و انقلابی در دزفول هیئت دعای ندبه سیار دزفول است. هیئتی که حدود ۶۰ سال است که دم از انتظار و ظهور منجی عالم می‌زند و آن میسر نشد مگر به همت جوانان انقلابی آن عصر همچون حاج رضا قصری.

 او پیر و پیشکسوت هیئت های مذهبی دزفول بود.

هیئت داری در عین تخلق به اخلاق اسلامی شاخصه حاج رضا بود.

هرگاه وارد مراسم دعای ندبه می شدی اگر دورتر بود با لبخند و احترام و اگر نزدیک بود نزدت می آمد و استقبال می کرد و تو را با رویی خوش به جلوس در جایی مناسب رهنمون می شد. علیرغم کِبَر سن، اما آنچنان نوجوانان و جوانان را تکریم و احترام می کرد که تا مدتها خاطره دیدار با او جان دل را خنکا می بخشید.

 صف اول نماز دشمن‌شکن جمعه در کل دوران دفاع مقدس و پس از آن، جای آن مرد با صفا بود کمتر تصویری از مرحوم آیت الله قاضی می بینی که حاج رضا در آن تصویر جلوه‌گری نکند.

 یار دیرین علم و فقاهت و روحانیت انقلابی بود.

تجسم هیئت تراز انقلاب اسلامی بود حتی در قبل از انقلاب اسلامی

مردم داری که شاخصه پارسایی و دینداری است وجه ممتاز او بود و محور رتق و فتق امور  اهالی محله و مسجد بود که الگویی می تواند باشد برای کارکرد هیئت و مسجد در محله.

 

پای کار اقامه عزای امام و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بود و به با شکوه ترین وجه ممکن برگزار می کرد.

ده روز روضه حاج رضا که به اربعین حسینی ختم می شد با استقبال گسترده عزاداران حسینی روبرو می‌شد.

 از طرفی کمتر مراسم روضه خوانی خانگی که مرکز ترویج معارف و فضایل اهل بیت علیهم السلام در منازل شهر است را ببینی و حاج رضا درآن محفل نباشد.

بی شک راز موفقیت و اثرگذاری حاج رضا اخلاص در عمل و مردم داری و مدیریت و پیگیری مداوم در هرچه منظم و پرشکوه تر برگزار کردن مراسم بود.

راوی و نویسنده : محمد اسماعیلی

 

 

 

 

منبع : وبلاگ(چمدان آبی) – محمدحسین درچین

ای ترکش ها بیایید بر پیکرم فرود إ (شهید بهمن دُرولی)

ای ترکشها بیایید بر پیکرم فرود !

بهمن دُرولی در روستای چویبده آبادان روزهای قبل از شهادت به حقیر گفت :

دُرچین، دوست دارم اگر می خواهم شهید بشوم یک ترکش به پیشانی ام بخورد که سجده گاه من است و دیگری به حنجره ام که با آن مداحی کرده و یزله گرفته ام و سومی به قلبم که مملو از عشق به خدا و امام حسین (ع) است.

 

اینکه شهید از کجا می دانست به وسیله اصابت ترکش شهید می شود را نمی دانم، ولی برای رسیدن به این حقیقت، پس از شهادتش از فاو به دزفول آمدم در غسالخانه بهشت علی.

 

بهمن را دیدم آرام خوابیده بود و جای ترکش ها را...

 

بعضی از دوستان ترکش ها را شمرده بودند و گفتند که ۲۴ ترکش بوده، ولی آن ترکشی که بهمن را آسمانی کرد همانی بود که در قلبش جا خوش کرده بود.

 

تصویری که از شهید موجود است گویای اصابت این همه ترکش به پیکر پاک و نازنین بهمنِ دل کنده از دنیا و مافیها بود.

 

یزله خوان گردان بلال شهید بهمن دُرولی در ۲۰ خرداد ۱۳۶۵ و در منطقه عملیاتی فاو به شهادت رسید.

 

روحش شاد و یادش گرامی باد

 

راوی : محمدحسین درچین

منبع : وبلاگ چمدان آبی